Al op jonge leeftijd begonnen beide zussen te experimenteren met drugs en alcohol. Door omstandigheden was de thuissituatie onveilig. Daardoor waren de zussen veel op straat, waar ze met gebruikers in contact kwamen. Marjolijn: “Op mij 11e rookte ik mijn eerste blowtje. We gingen om met jongens die in het dorp rondhingen.”Liesl: “Ik voelde me nooit ergens thuis, maar toen ik drank en drugs ging gebruiken had ik het gevoel dat ik ergens bij hoorde”. Marjolijn: “Toen ik 15 was ging ik coke gebruiken, ik ging steeds verder de grens over.”

Ver weg om te stoppen met gebruiken

Liesl maakte knetterstoned de HAVO af en vertrok toen naar Leeuwarden, naar de Hogere Hotelschool. “Ik dacht, ik ga lekker ver weg wonen, dan kan ik stoppen met gebruiken, maar de verslaving werd alleen maar erger. Ik was heel eenzaam, gebruikte de hele dag door.” Marjolijn vond het moeilijk te accepteren dat haar zus naar het Noorden verhuisde. Zelf koos ze voor een studie in Leiden. Na 10 maanden kwam Liesl terug. Haar vader gaf haar het nummer van iemand die in Triora had gezeten. Ze besloot om zich te laten opnemen.

Uit huis en stoppen met studie

Marjolijn kreeg van haar ouders te horen dat ze niet langer meer thuis kon wonen, gezien haar extreme gebruik van alcohol en drugs. “Ik stopte mijn spullen in een vuilniszak en dacht waar moet ik heen? Ik kon wel bij een vriend terecht. Inmiddels kon ik ook niet verder met mijn opleiding SPH. Ze hadden gemerkt dat ik niet altijd nuchter in de klas zat. Ik zou stage gaan lopen, maar dat vond de school niet verantwoord. Mij werd geadviseerd om er een jaar tussen uit te gaan en te werken aan mezelf. De laatste 2 maanden voordat ik bij Triora kwam, waren echt een hel. Ik kon me geen leven zonder drank en drugs voorstellen.”

Eindelijk rust, vrij en veilig

Liesl kwam eerst in de alcoholdetox. “Ik dacht ik ga eerst ontwennen van alcohol, maar nog niet van drugs. Ik had het nog niet helemaal begrepen. Triora vond ik super fijn. Ik had eindelijk rust, voelde me vrij en veilig. Ik heb veel gehuild in het begin, ik had zo veel trek. Het was mentaal erg zwaar.” Marjolijn kwam wat later ook naar Triora. “De eerste periode in herstel hadden de zussen veel last van angsten. Marjolijn: “Ik vond het heel eng om met de trein te gaan. “Beiden besloten na Triora verder te gaan met werken aan zichzelf. Liesl ging naar de Emiliehoeve en vervolgens begeleid wonen binnen Re-entry, Marjolijn koos voor de ISBA. Liesl: “Ik had het idee dat Triora nog niet genoeg was. Na de Emiliehoeve ben ik ook weer met een opleiding begonnen. Ik ging met Marjolijn mee naar meetings.” Marjolijn zag eerst het nut van de 12 stappen nog niet zo in. Tijdens en na haar opnamen in Alkmaar bezocht zij regelmatig meetings en vond een sponsor met wie zij nu al meer dan 6 jaar samenwerkt aan haar herstel. 

Op zoek naar spanning

Na 3 jaar in herstel, kwam Marjolijn in contact met medicatie, die niet was voorgeschreven door een arts. “Ik ben dat gaan gebruiken, dacht dat ik dat wel onder controle kon houden. Ik zag dit gebruik toen nog niet hetzelfde als het gebruik van alcohol of drugs. Op een gegeven moment dacht ik ‘ik kan net zo goed weer coke gaan snuiven’. Toen realiseerde ik me, ‘waar ben ik nu eigenlijk mee bezig’. De eerste 4 jaar, in herstel, dacht ik dat ik bepaalde dingen nog kon doen, ik bleef op zoek naar spanning. Nu heb ik meer rust, Ik kan meer mijn eigen aandeel zien, dat vond ik vroeger moeilijk. Ik sta meer open voor adviezen.”

Zelfstandig zijn zonder alcohol en drugs

Liesl vertrok voor een jaar naar Curaçao, waar ze ver van familie leerde om zelfstandiger te zijn en hoe zij haar leven in kon delen zonder gebruik van alcohol of drugs. “Toen ik in Nederland terugkwam, ben ik weer naar meetings gegaan, dat vond ik heel fijn. Ik ben ook met een sponsor gaan werken aan de stappen.” Vorig jaar was een lastig jaar voor Liesl “Ik had een hele drukke baan en kreeg een burn-out, voelde me depressief. Ik ben ook begonnen met traumatherapie en een nieuwe sponsor. Het was zwaar, maar ik ben er sterker uitgekomen. Ik voel me nu echt gelukkig. Ik woon sinds kort samen en kan in deze relatie helemaal mezelf zijn.”

Dankbaar voor herstel

Marjolijn rondde na de ISBA haar studie SPH af. Ze werkte 2,5 jaar bij het KCAP (Klinisch Centrum Acute Psychiatrie) als ervaringsdeskundige. “Ik heb daar heel veel geleerd, maar was toe aan een andere uitdaging. In oktober 2017 ben ik begonnen bij Triora, het voelt als thuis. Het is bijzonder om in een kliniek te werken waar de filosofie van de zelfhulp wordt uitgedragen. De afgelopen maanden hebben me nieuwe inzichten gegeven en ook terug laten blikken op mijn opname bij Triora. Ik ben blij met waar ik nu sta.”

De zussen hebben nog steeds veel contact en zijn blij dat het goed gaat. ”We hebben eigenlijk nu meer contact dan in de periode dat we samenwoonden. We hebben veel lol, gaan samen naar feestjes, voeren serieuze gesprekken en zijn dankbaar voor ons herstel”.