Met kerst werd Toos om 7 uur ’ s ochtends wakker, zonder kater zong zij kerstliedjes met haar kleinzoon. 'Ik voelde me dankbaar. Het was oprechte dankbaarheid. Het is iets wat je makkelijk zegt, maar deze keer meende ik het echt.' Toos is nu een aantal jaar nuchter en hoewel zeker niet alles rozengeur en maneschijn is, is ze blij dat ze de keuze heeft gemaakt om zich te laten op nemen.

De behandeling en de meetings

'In het begin bij Triora was ik nogal sceptisch. Ja, dat zeggen ze wel, maar...'. Toos had ook nogal wat weerstand tegenover meetings. 'Nu weet ik hoe belangrijk het is om je hart te kunnen luchten en om met anderen te kunnen delen. Ik was mezelf totaal aan het vernietigen. Ik dacht: er is toch niemand die van me houdt. Nu weet ik dat dat onzin is.'

Verslaafde zoon en dochter

Toos heeft een zoon en een dochter die ook verslaafd zijn. Haar zoon raakte een aantal jaren geleden blind na een zwaar motorongeluk. Voor Toos was het een traumatische ervaring die ze alleen met drank kon verwerken. 'Met mijn kinderen gaat het nu goed, maar zij gaan niet naar meetings. Ik maak me wel zorgen, maar het programma helpt me ook om daarmee om te gaan; om te kunnen aanvaarden wat ik niet kan veranderen. Mijn zoon heeft vorig jaar een terugval gehad, ik heb toen gezegd: ik kom terug als jij je laat opnemen. Ik heb toen voor mezelf gekozen. Dat voelde verschrikkelijk, maar het was wel nodig.'

Gevoelens uiten

'Echt luisteren en verdriet voelen kan ik pas sinds kort. Ik vond het moeilijk als andere mensen over het verleden begonnen. Ik had zoiets van gebeurd is gebeurd, laten we het er niet meer over hebben. Het vertrouwen komt langzaam, beetje bij beetje terug. Laatst zei mijn zus: 'wat ben jij vrolijk, je hebt zeker iets gedronken'. Ik werd boos en ging meteen in de verdediging. Vroeger was ik alleen vrolijk als ik gedronken had.'

Het leven na de opname

'Sinds ik uit de kliniek ben, ben ik niet één keer uit eten of naar een terrasje geweest. Ik vind het lastig. Laatst ben ik voor het eerst naar Albert Heijn gegaan. Ik liep langs de flessen drank en ik verstarde helemaal.' Van haar zoon kreeg Toos een hond. 'Dat is heel goed voor mijn herstel. Zo’n hond weet niks van je verleden en die is altijd blij dat je er bent.'

Meetings zijn essentieel

'Ik werk elke dag aan mijn stappen. Meetings zijn essentieel. Ik bezoek er nu twee per week. Het helpt me herinneren waar ik vandaan kwam.' Onlangs verkochten zij en haar man hun huis. Toos zei tegen haar man: 'hier hoort eigenlijk champagne bij’. Haar man moest lachen en zei 'We rijden langs de Texaco en dan nemen we een lekker ijsje.' 'Dat is toch heerlijk als je er zo mee kunt omgaan', aldus Toos. 

Bekijk ook onderstaande video waarin Toos vertelt over de eenzaamheid die ze voelde door haar alcoholverslaving.