Het geld was aan het begin van de maand op

Henk groeide in de jaren 80 op in het Groningse Delfzijl, waar hij een gelukkige jeugd had. Daarna verhuisde hij naar de grote stad Den Haag om als verpleegkundige te gaan werken in het Bronovo. “Ik genoot van het leven, ging vaak uit en kreeg steeds meer interesse voor de gokkast. Op een gegeven moment ging ik niet meer naar het café om te drinken, maar vooral om te gokken. Het werd een belangrijk onderdeel van mijn leven. Ik kreeg financiële problemen, nam nog een tweede baan erbij omdat ik niet genoeg salaris had. Ik had een hele grote lening bij bank, wilde nog meer geld lenen, maar ze zeiden ‘je zit op je limiet, je krijgt niets meer’. Toen was het geld aan het begin van de maand op en moest ik van alles bedenken om aan geld te komen, ik liet incasso’s terugboeken.“

'De gokkast was alles voor me'

Zijn persoonlijkheid veranderde, Henk begon zich meer en meer terug te trekken uit het sociale leven, het gokken overheerste zijn bestaan. “In het begin was ik een leuk iemand, was begaan met mensen en had veel sociale contacten. Maar ik begon me steeds meer af te zonderen, ik verhardde, raakte al mijn vrienden kwijt. De gokkast was alles voor me. Ik zat vaak eenzaam en verlaten in de kroeg, met alleen oog voor die kast.“

Lastige vragen ontwijken

Inmiddels werkte Henk in het Leyenburgziekenhuis, waar hij ook bij collega’s om geld ging vragen. “Een hoofdzuster daar kreeg door dat er iets aan de hand was en begon vragen te stellen. Ik ben toen via een uitzendbureau gaan werken, vaak nachtdiensten, zodat ik alleen was en geen lastige vragen kreeg. Ik was een loner, alleen met mijn ouders had ik nog contact. In 2012 zijn zij allebei overleden, toen werd ik echt heel eenzaam. Ik begon ook meer te drinken.“

Verslaving weg, probleem opgelost

Eind 2013 begon Henk in te zien dat hij het zo niet zou redden. Naast het gokken werd de drank een steeds groter probleem, zijn gezondheid ging achteruit. Begin 2014 meldde hij zich aan bij Triora. Na een detox werd hij maart 2014 opgenomen. “In het begin had ik helemaal niet door waar het om ging. Ik dacht jullie halen die verslaving bij me weg en dan is het opgelost. Maar toen kwamen ze met de principes van de zelfhulp en meetings en ik wist niet wat ik daar mee moest, vond het eigenlijk maar niks. Ik verzette me nogal tegen de zelfhulp, maar ik heb het wel gedaan. Ik moest een hoop weerstand overwinnen. Maar ik besefte ook dat er geen andere weg meer was. De hoop die ik op meetings hoorde, daar hield ik me aan vast. Maar soms dacht ik ook ‘wat doe ik hier’.”

Gokken bleef erg trekken

Het gokken bleef in de beginperiode van zijn herstel enorm trekken. “Ik ging een rondje maken langs cafés in Den Haag om te zien of de gokkasten er nog wel stonden. Die knipperende lichtjes, dat was een enorme trigger. In Amsterdam ging ik naar een meeting, ik liep van het station door de rosse buurt. Al die lichtjes, ik dacht dat ik gek werd. Toen ik op die meeting, kwam zeiden ze wat is er met jou aan de hand, ik was helemaal bezweet en hyper. Op een meeting in Den Haag was ik verantwoordelijk voor het geld. Dan liep ik met zakjes muntgeld en dacht ik dat is wisselgeld voor het gokken. Toen heb ik het maar aan iemand anders uitbesteed. Ik krijg nu vaak reclame voor gokken op internet via de telefoon, dat vind ik wel lastig.“

De oude Henk, een betere Henk

Alcohol zag Henk eerst niet als zo’n probleem, hij begreep aanvankelijk niet goed waarom hij daar ook mee moest stoppen. “Maar ik realiseerde me op een gegeven moment wel dat de laatste jaren het drinken ook uit de hand was gelopen. Maar de alcohol trok lang niet zo hard als het gokken. Ik moest wennen dat het goed ging, ik controleerde vaak mijn rekening of er nog wel geld op stond. Door de meetings en door de stappen merk ik dat ik heel erg veranderd ben. Ik was heel egocentrisch geworden. Nu ben ik weer in staat om liefde te geven, ik ga goed om met familie, met fellows, ik heb contact met de buren, ben geïnteresseerd in wat anderen doen. Ik ben weer de oude Henk, maar ook een betere Henk. Het betekent veel voor me, er komen mooie dingen op mijn pad. Ik werk bij GGZ InGeest. Ik ben eigenlijk heel tevreden. Maar ik moet me wel steeds realiseren dat ik verslaafd ben. De boodschap van herstel moet je blijven horen, dat is mijn medicijn.“