Wie?
Al sinds ik me kan heugen ben in geïnteresseerd in de verhalen van mensen. Hun moed, hun geploeter, hun liefdes en verdriet. Het verhaal dat je over jezelf, over gebeurtenissen, over het leven vertelt, zegt iets over wat jou raakt of zin geeft. Uiteindelijk ben ik Humanistiek gaan studeren in Utrecht aan de UvH. Inspiratie en oefening praktiseer ik al weer heel wat jaren met Zen. Dat is voor mij liefdevolle vriendelijkheid. In 2001 werd ik Humanistisch geestelijk verzorger in de Parnassia groep. Daar werk ik nu zeer gelukkig voor psychiatrische patiënten, binnen de forensische zorg en ook alweer een heleboel jaren vooral voor verslavingszorg en dus Triora. Geestelijke verzorging begeleidt mensen met hun vragen over het leven. Ze bieden steun in het vinden van een betekenis achter gebeurtenissen in je leven. Als het leven moeilijk wordt, komen vanzelfsprekendheden ineens op de helling. Dan kan het goed zijn eens met iemand te praten over verdriet, hoop, schuld, verlangen maar ook levensvreugde.
Triora en ik
Twee keer per week begeleid ik een zingevinggroep. Daarnaast kunnen mensen altijd een individuele afspraak maken om in alle rust in te gaan op hun eigen vragen. Ik ben telkens weer blij als mensen het wagen over zichzelf te vertellen. Dat is ontroerend. Mensen zijn mooi, als ze de moed hebben om kwetsbaar te zijn. Dat is wat ik probeer te begeleiden. Voor veel mensen is het een waagstuk om over kwetsbare kanten te vertellen, om de vele schakeringen te durven leven. Als mensen al die nuances kunnen ervaren, maakt me dat blij. Triora is een bijzondere kliniek waar je voelt dat iedereen zich persoonlijk en professioneel graag inzet om te helpen bij verslaving.
