Er wordt gezegd dat verslaving niet alleen een lichamelijke en geestelijke, maar ook een spirituele ziekte is. De stappen en tradities vormen een spiritueel programma. En er wordt nogal eens gezegd dat het niet een religieus, maar een spiritueel programma is.
Toen ik begon bij de AA begreep ik niet veel van dit begrip; ik vond het maar zweverig. Van Dale zegt erover: “spi·ri·tu·eel (bijvoeglijk naamwoord, bijwoord) 1de geest, het niet-stoffelijke betreffend”. Dat helpt niet echt. In Wikipedia wordt spiritualiteit afgezet tegen geloof. Geloof is georganiseerd, spiritualiteit persoonlijk.
Voor mezelf heb ik inmiddels redelijk helder gekregen wat ik onder spiritualiteit wil verstaan – puur op basis van mijn eigen ervaringen. Aan het begin van mijn herstel herkende ik vooral de lichamelijke ongemakken van mijn afkick: trillen, zweten, slecht slapen. Wat ik op den duur ook wel herkende was de geestelijke kant van mijn verslaving: drinken was mijn standaardreactie op problemen, boosheid, verdriet en vreugde. Ik was niet meer gewend om mijn gevoelens zonder drank te accepteren.
'Alledaagse spiritualiteit'
Mijn spirituele herstel begon toen ik na verloop van tijd merkte dat mijn kijk op de wereld begon te veranderen. Tijdens mijn drinken was ik cynisch en angstig. Ik vond dat ik leefde in een keiharde wereld, waar niemand echt te vertrouwen was. In de meetings merkte ik dat er mensen waren die echt om mij gaven. Die heel betrokken waren. Die open en oprecht hun gevoelens met me deelden. Ook de wereld buiten de meetings begon er anders uit te zien. Ik merkte dat ik weer plezier kreeg in het leven. Mijn levensangst begon te verdwijnen. In mijn dranktijd, was ik ervan overtuigd, dat mij voortdurend allerlei narigheid overkwam. “Dat heb ik weer”. Ik was slachtoffer. In mijn herstel merkte ik pas dat er ook mooie dingen gebeurden. En ik begon te begrijpen wat er bedoeld wordt met het gebed om Kalmte, moed en wijsheid. Als je problemen hebt, pak ze dan aan. En als ze niet aan te pakken zijn ga dan niet lopen zeuren , maar accepteer dat het is zoals het is. Ik ben geen slachtoffer meer, niet meer stuurloos. Ik ben de baas van mijn eigen leven geworden. Ik heb nu een nuchtere kijk op mijn leven gekregen.
Alledaagse spiritualiteit
Dat is voor mij spiritualiteit: hoe kijk ik tegen de wereld aan, hoe sta ik in het leven. Voor mij is daar niets zweverigs meer aan. Spiritualiteit is voor mij iets alledaags geworden. In mijn dagelijks leven zweef ik niet meer weg op wolken van zelfbeklag. Zeuren over alle onrecht in de wereld doe ik niet meer. Òf ik pak de dingen aan, of ik probeer ze te accepteren. Elke dag opnieuw. Kalmte, moed en wijsheid dus.
Bert Piët
Nieuwsbrief
Deze column is verschenen in de Nieuwsbrief van Triora in augustus 2014. Wilt u onze nieuwbrief ontvangen via e-mail? Inschrijven kan op de Nieuwsbriefpagina.
